Expansionary Monetary Policy

سیاست پولی انبساطی یا Expansionary Monetary Policy یکی از ابزارهای مهم کنترل اقتصاد است که توسط بانک مرکزی یا سازمان‌های مشابه اجرا می‌شود. هدف این سیاست، تحریک رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال است.

اقتصاد یک سیستم پویا است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند تولید، مصرف، سرمایه‌گذاری، صادرات و واردات قرار دارد. برای حفظ تعادل در اقتصاد و پیشگیری از مشکلات مانند تورم یا رکود، بانک مرکزی ابزارهای مختلفی در اختیار دارد که از جمله آن‌ها سیاست پولی انبساطی است.

اجزای اصلی سیاست پولی انبساطی عبارتند از:

. کاهش نرخ بهره:
یکی از راه‌های اجرای سیاست پولی انبساطی، کاهش نرخ بهره است. با کاهش نرخ بهره، افراد ترغیب می‌شوند تا بیشتر وام بگیرند و سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهند. این اقدام منجر به افزایش هزینه‌ها و در نتیجه تحریک رشد اقتصادی می‌شود.

. افزایش پول در دست مردم:
بانک مرکزی می‌تواند به صورت مستقیم پول به دست مردم و شرکت‌ها بدهد. این افزایش پول در بازار منجر به افزایش خرید و سرمایه‌گذاری می‌شود.

. خرید دولت اوراق:
بانک مرکزی می‌تواند اوراق دولت را خریداری کند. این اقدام باعث افزایش پول در دست مردم می‌شود و تحریک اقتصادی را در پی دارد.

تأثیرات سیاست پولی انبساطی عبارتند از:

. افزایش رشد اقتصادی:
با افزایش سرمایه‌گذاری و مصرف، تولید و اقتصاد بهبود می‌یابد.

. افزایش اشتغال:
رشد اقتصادی باعث ایجاد فرصت‌های شغلی جدید می‌شود و بیکاری را کاهش می‌دهد.

. افزایش تورم:
افزایش میزان پول در دست مردم ممکن است منجر به افزایش تقاضا و در نتیجه افزایش قیمت‌ها (تورم) شود.

. افزایش نرخ بهره:
در برخی موارد، افزایش تقاضا ممکن است باعث افزایش نرخ بهره شود تا از افزایش تورم جلوگیری شود.

در نهایت، سیاست پولی انبساطی یکی از ابزارهای مهم در دسترس بانک مرکزی برای مدیریت اقتصاد است که به منظور تحریک رشد و ایجاد استحکام در بازار کار و اقتصاد به کار گرفته می‌شود. این سیاست در کنار سایر ابزارهای اقتصادی، نقش مهمی در تعادل و پایداری اقتصاد دارد.