Tapering

تکنیک کاهش خرید دارایی یا همان "تیپرینگ" در بازارهای مالی به یکی از راه‌های مهم مدیریت سرمایه و کاهش ریسک در معرض سرمایه‌گذاران اشاره دارد. در این روش، معمولاً بانک مرکزی یا نهاد مالی معین، به تدریج میزان خرید دارایی‌ها را کاهش می‌دهد تا به افزایش نرخ بهره و کاهش تورم در کشور دست یابد.

تیپرینگ ابتدا توسط بانک مرکزی در معرض اقتصاد مورد استفاده قرار می‌گیرد تا در دوره‌ای که اقتصاد به رشد افزایشی نیاز دارد، نرخ بهره را پایین نگه دارد. با این حال، هنگامی که اقتصاد به یک حالت رشد زیاد می‌رسد و تورم شروع به افزایش می‌کند، بانک مرکزی تصمیم می‌گیرد تا تیپرینگ را آغاز کند.

در این مرحله، بانک مرکزی کم کم میزان خرید دارایی‌ها را کاهش می‌دهد. این عمل باعث کاهش میزان پول در جریان و در نتیجه، افزایش نرخ بهره می‌شود. این تاثیر به تدریج بر روی بازارهای مالی و اقتصاد کلان منعکس می‌شود.

از مزایای تیپرینگ می‌توان به کنترل تورم، جلوگیری از ایجاد حباب مالی و افزایش پایداری اقتصاد اشاره کرد. با این حال، تاثیرات منفی نیز وجود دارد که ممکن است باعث کاهش رشد اقتصادی و ایجاد تنش‌ها در بازارهای مالی شود.

در نهایت، تیپرینگ یکی از ابزارهای مهم در دسته‌بندی سیاست‌های پولی است که برای کنترل تورم و تعادل اقتصاد کلان بسیار موثر است. با این حال، اجرای آن نیازمند دقت و تجربه بالا از سوی نهادهای مالی و بانک مرکزی می‌باشد.